Gevangenen eindigen, uitgelegd: vindt Loki Keller? (2023)

‘Gevangenen’is een meeslepende misdaadthriller geregisseerd door Denis Villeneuve. Met zijn Engelstalige debuut creëerde Villeneuve een verhaal vol spanning, spanning en opwinding. Het is een ervaring die ons uitnodigt om de lagen af ​​te pellen en betekenis te proberen te geven aan de bewegende beelden. Geholpen door het script van Aaron Guzikowski en Roger Deakins sombere en sombere visie op de buitenwijken van Pennsylvania, neemt ‘Prisoners’ ons mee diep in de levens van de personages en hun innerlijke strijd.

Een verhaal over overleven, doorzettingsvermogen en geloof, de film is een naadloze thriller. Superieure optredens vanHugh JackmanEnJake Gyllenhaaldrijf deze thriller tot filmische schittering. Het draait om Keller Dover (Jackman), een worstelende aannemer die een vreemd leven leidt met zijn vrouw Grace (Maria Bello), zoon Ralph (Dylan Minnette) en dochter Anna (Erin Gerasimovich). Keller, een vrome katholiek, is van nature een overlever, wat blijkt uit zijn gestapelde kelder met voldoende proviand voor een apocalyps.

Hun leven staat op zijn kop als hun dochter Anna vermist wordt. Detective Loki (Gyllenhaal) komt binnen, die de volgende politiezaak krijgt toegewezen. Rechercheur Loki is een standvastige en oprechte agent met een pragmatische kijk op het leven. Zijn geloof is niet gebaseerd op de eeuwige maar op harde feiten en bewijzen. De zoektocht van Keller en Loki naar de vermiste kinderen wordt gedreven door tegenstrijdige emoties. Loki volgt een concreet pad, terwijl Keller op weg is naar wraak. Laten we meer te weten komen over het lot van de personages en hoe het past bij het einde! SPOILERS VOORUIT.

Samenvatting van het plot van gevangenen

Op Thanksgiving worden Keller en zijn familie uitgenodigd bij hun vrienden thuis. Franklin en Nancy Birch (Terrence HowardEnViola Davis), vrienden van Keller, heeft een dochter genaamd Joy (Kyla-Drew Simmons) van dezelfde leeftijd als Anna. Terwijl ze samen spelen, vinden beide meisjes een camper geparkeerd buiten het huis. Nieuwsgierig gaan ze wandelen, maar komen nooit meer terug. Hun beide ouders zoeken verwoed overal, maar kunnen geen succes vinden. Zodra de politie erbij betrokken raakt, begint het verhaal in een stroomversnelling te komen.

De eigenaar van de camper, Alex (Paul Dano), wordt voor ondervraging opgevoed als hoofdverdachte. Keller verliest zijn kalmte bij het zien van hem en is ervan overtuigd dat Alex de ontvoerder is. Op aandringen stemt Loki ermee in hem nog een tijdje in hechtenis te houden, maar moet hem wegens onvoldoende bewijs vrijlaten. Keller besluit het heft in eigen handen te nemen en ontvoert Alex om de waarheid uit hem te krijgen. Hij sluit Alex op in zijn oude huis en martelt hem. Bij elke gewelddadige daad vraagt ​​Keller om vergeving van God, maar hij verliest elke dag zijn geduld.

Loki daarentegen lijkt geen vooruitgang te boeken in de zaak. Nu de meeste aanwijzingen en verdachten opraken, wordt hij steeds wanhopiger op zoek naar antwoorden. Loki's uitbarsting aan zijn bureau is een scène die zijn gemoedstoestand goed vermoedt. Loki stuit op een gemaskerde man tijdens een wake bij kaarslicht voor de vermiste kinderen en ontdekt een nieuwe dimensie van de zaak. Hij spoort de man op tot aan zijn huis, waar hij koffers vindt die gevuld zijn met slangen en met bloed doordrenkte kinderkleding (later blijken het kleren uit de winkel te zijn die gedrenkt zijn in varkensbloed).

De muren van het huis zijn gevuld met schetsen van uitgebreide doolhoven die een leidmotief van de film worden. Helaas pleegt de verdachte, Bob Taylor, zelfmoord in de verhoorkamer en wordt Loki teruggedrongen naar Ground Zero. Loki volgt een andere aanwijzing en doorzoekt het huis van een pastoor, waar hij een lijk in de kelder vindt met een doolhofhanger eraan. Hij is stomverbaasd over de bevinding en lijkt vast te zitten aan de complicerende wending in de zaak.

De ontvoering van Alex maakt het voor Loki alleen maar erger. Hij maakt zich zorgen over het schaarse bewijsmateriaal, vooral het doolhof, dat hem bezig houdt. Voor hem is het oplossen van het doolhof de weg naar het vinden van Anna en Joy. Hij lijkt geen tijd meer te hebben, en wij, als kijkers, voelen dezelfde angst die ons wordt aangedaan door het naderende onheil.

Einde gevangenen

Het einde van ‘Prisoners’ is een hoogtepunt van gebeurtenissen die het verhaal van de film omkaderen. Er zijn scenario's van hoop en ontzetting. Het verhaal van de film gaat over geloof, grondgedachte en religieuze symboliek. Keller zit gevangen in een dilemma dat zijn religieuze overtuiging in twijfel trekt, maar tegelijkertijd zijn acties probeert te rechtvaardigen uit naam van wraak, toegeschreven aan bijbelse allegorieën.

Loki daarentegen kan worden opgevat als een heidens symbool dat in strijd is met de overbodige manieren van religie. De visuele metaforen die Loki sieren (rozenkruisersring, occulte tatoeages, zijn heidense naam) kunnen worden opgevat als een manier om twee verschillende stromingen die het menselijk bestaan ​​veronderstellen, op de helling te zetten.

Wat gebeurt er met Alex en de vermiste kinderen?

Kellers overtuiging en geloof in zijn instincten dwingen hem tot drastische maatregelen. Zijn angst om zijn falen om zijn dochter te beschermen vervult hem met wraak. Hij ontketent woedende woede over Alex en brengt hem hevige pijn en mentale marteling toe. Ondanks zijn extreme lijden lijkt Alex zijn schijnbare misdaad niet te bekennen. Vreemd genoeg blijft Alex mompelen over het ontsnappen uit een soort doolhof. Lijden wordt hier een daad van zuivering - chaos die wordt veroorzaakt vóór de kalmte van de gebeurtenissen.

Het lijden van Keller wordt op Alex omgezet door gewelddadige acties die enigszins louterend van aard zijn. Lijden gaat gepaard met anarchie, en diep van binnen weet Keller dit feit. De vergeefse pogingen brengen Keller tot schuldgevoelens en hij neemt contact op met de tante van Alex, Holly Jones (Melissa Leo), om vergeving te zoeken. Hij slaagt er niet in en verbergt uiteindelijk de waarheid. We zien Keller langzaam richting implosie gaan vanwege zijn onvermogen om zijn zonde kwijt te schelden.

Een paar dagen later vindt de politie Joy tot grote vreugde van haar ouders. Keller bezoekt haar en begint ongeduldig haar vragen te stellen, tot grote ergernis van Joy's ouders. Joy zegt tegen Keller: "Je was daar." Bij het horen van deze moeizame verklaring realiseert Keller zich dat het huis van Alex mogelijk de plaats delict is. Hij snelt erheen om de tante van Alex te confronteren, een ogenschijnlijk onschuldige dame met gemene bedoelingen.

De dame bekent haar misdaad en stelt dat de ontvoeringen een manier waren om de aanwezigheid van God te delegitimeren. Haar "War on God" dient als een personificatie van het kwaad dat in de mensheid op de loer ligt. Ze onthult dat ze zelf een vrome christen was geweest, maar haar geloof verbrijzelde toen ze haar zoon aan kanker verloor. Haar misdaden waren een manier om Gods niet-bestaan ​​te wreken op de behoeftigen. Dit is een narratieve breuk die wordt veroorzaakt door een nihilist te induceren - een allegorie van het grote kwaad.

De confrontatie tussen Keller en Holly Jones trekt een parallel met het conflict van Gods man tegen het kwaad van Satan. De messiaanse figuur van Keller wordt geconfronteerd met zijn ware tegenspoed, vermomd in een gewaad van onschuld. Keller wordt gedrogeerd, in zijn been geschoten en wordt gedwongen in een donkere kelder te kruipen. Keller komt vast te zitten met de kennis van Anna's ontvoerder, maar zonder haar in zijn zicht. Loki's achterdocht jegens Keller neemt toe naarmate hij zijn instabiliteit en niet-samenwerking met de politie doorziet. Hij sluipt het oude huis van Keller binnen, waar Alex wordt opgesloten.

Bij grondig zoeken vindt hij Alex en redt hem. Hij gaat naar het huis van Alex om zijn tante te informeren over zijn vondst. Bij het bereiken van het huis ziet Loki hetzelfde doolhofpatroon op een foto en realiseert zich dat Holly Jones de hele tijd de boosdoener is geweest. Loki betrapt Holly op het injecteren van een brouwsel in Anna's lichaam en zo ontstaat er een confrontatie. Een kogel uit het pistool van Holly Jones schraapt Loki op zijn hoofd, die haar als vergelding dodelijk neerschiet. Hij slaagt erin om Anna te redden in een verwoede poging, geschoten op een gehaaste toon om Loki's innerlijke chaos aan te duiden.

Loki's oplettendheid of liever een obsessie met het doolhof blijkt het reddende moment. De positie van dit leidmotief is zo gerangschikt dat zijn uiterlijk een knooppunt van het verhaal aangeeft. Net als inStanley Kubricks 'De stralende' (1980), vertegenwoordigt het doolhof een spiegel van de innerlijke dimensies van angst en angst van de film. Door de puzzel op te lossen, betreedt Loki het pad naar verlossing. Het is interessant om te zien hoe de pragmaticus (Loki) deze kans krijgt, terwijl een vurige gelovige in God (Keller), ondanks het bereiken van de conclusie, niet in staat is zijn plicht te vervullen.

Vindt Loki Keller?

Ondertussen vindt Keller een fluitje in de kelder dat hij Anna had gegeven om te signaleren bij gevaar. Hij blaast op het fluitje, waarvan het geluid vaag reikt tot Loki, die toevallig boven staat. Het fluitje herinnert aan het feit dat Villeneuve extra aandacht heeft besteed aan het vaststellen van oorzakelijk verband in het verhaal. We maakten aanvankelijk kennis met het fluitje toen Anna nog in het gezelschap van haar ouders was. Niets lijkt wonderbaarlijk, ook al is het verhaal bezaaid met religieuze motieven en beelden.

Dit verhalende apparaat pint de kijkers in de realiteit en laat ons onze aandacht niet afleiden. Bij het horen van het fluitje draait Loki zich aandachtig om naar het geluid en de camera valt uit, wat het einde van de film aangeeft. Villeneuve laat een einde open voor meerdere interpretaties. Het is aan de kijker om twee waarschijnlijke scenario's te volgen - een waarin Loki Keller weet te vinden en te redden uit de kelder en de andere waarin hij de plaats verlaat, waarbij hij het fluitende geluid toeschrijft aan huilende winden.

Afhankelijk van de aard van de kijkers, kunnen ze ervoor kiezen om het heidense symbool van pragmatisme te zijn of de evangelische zilveren voering. De laatste dertig seconden van de film laten het aan de kijkers over om deze verschillende vermoedens te analyseren en tot hun eigen interpretatie te komen. 'Prisoners' is niet de ultieme wraakthriller, want het bevat in zichzelf grimmige vragen over de rol van religieuze en moralistische overtuigingen in het tijdperk van het Antropoceen.

Lees verder:Films als gevangenen